We gaan op pad.

Wat voelde ik me beroerd voordat we vertrokken. Eigenlijk kon de hele reis me niets meer schelen, ik was met alle liefde thuis gebleven (maar wat zou ik dan veel gemist hebben).
We konden toen we aankwamen op Schiphol, eigenljk meteen de paspoorten ophalen bij Fox en direct via de selfservice de koffers inchecken. Die machine is precies een speeltje voor Iris, wat een mooi en handig systeem is dat.  Hiervan kon ik via de wifi van Schiphol meteen een foto plaatsen met mijn telefoon en wat heb ik dat in de dagen erna toch gemist zeg.
Daarna hadden we tijd genoeg om nog van alles te gaan doen (maar ik wilde eigenlijk alleen maar zitten).
Omdat ik de hele dag nog helemaal niet gegeten had hebben we nog even wat sushi gegeten. Het lukte mij nog net om 4 stukjes naar binnen te werken, maar Egbert heeft nog wel lekker zitten happen.

Toen zijn we we naar de gate gelopen, mensen kijken blijft voor mij een prima vermaak, zelf als ik niet zo lekker ben.
Bij de gate zaten al grote groepen chinese medereizigers, hierdoor kregen we al een beetje een indruk van wat er de komende dagen zou volgen. Ik heb me zitten verbazen over de enorme pakketten handbagage die ze allemaal meenemen. Ik zag ook heel veel blikken met baby voeding in de (AH) tasjes zitten.
Verder probeerde ik te kijken of ik mensen zag die ook deze rondreis zouden meemaken. Dit lukte eigenlijk alleen maar met de mensen die ook een blauw labeltje aan de handbagage hadden vastgemaakt.
De vlucht verliep goed, ik zat bij het raam. Het schermpje in de stoel voor me deed het niet, maar dat vond ik niet zo erg. Ik heb lekker zitten slapen tijdens de vlucht en uit het raam gekeken, de tijd vloog eigenlijk om.